از گریه گر گرفته به گهواره کودکم

قلبم به شوق توست که دلتنگ می زند

این طفل بی زبا ن چه کند چون که گرسنه است

بر سینه های مادر خود چنگ می زند

هرآرزو که سر بکشد در سرشت من

سرخورده اراده من می شود ولی

هرگاه قصد فتح نگاه تو میکنم

تیمور وار پای دلم لنگ می زند

ای مو به موی زلف تو در پیچ و تاب عشق

بی تو سیاه چشم سیاه است سرنوشت

چون منشاء سیاه و سفید است چشم تو

کی چرخشش به روز و شبم رنگ می زند

هر چند چشمه سار حقیقی است عشق دوست

من ماهیم به تنگ مجاز نگاه تو (شعر عشق)

تا سنگ قلب توست در این عشق عاقبت

دست تو تنگ را به سر سنگ میزند

ای دل تو در خیال به دنبال کیستی

در آب عکس ماه مگر صید کردنی ست

فرق است بین جست پلنگانه سوی ماه